23 Ekim 2012

DE Kİ VE ...

Gece vakti gelmedi o yalnızlık, gün yeni doğmuştu.
ben şimdi...
ben şimdi...
Ben şimdi ne desem kendimi anlatırım yare.
''Yar'' kelimesinin bütün iğrençliğine rağmen yazdım o cümleyi, nostaljik bi acı çünkü bünyemdeki.
Onu en son ŞU şarkıda sevmiştim de, kelimenin suyunu çıkarttı sonraki şarkılar.

Nasıl mutluyum görsen, ah görsen nasıl mutluyum, hayat toz gibi üstelik pembe.
Ah nasıl mutluyum, bi gelip görsen kahrolası...

Rastgele açtığım sayfada '' Biz ki zamanı tırnak içine alıp yaşadık'' diyor şair ( İlhan Berk-Otağ ) ve devam ediyor, ''Bundan değil midir bizim aşkımızda, Sürekli bir akşam hüznü var.''  ben şimdi üstüne ne söyleyeyim? kaldı ki yeni nesil şairlere bile söylenecek söz kalmadığı zamanlardayız.

Yeni kitaplar koliledim bir de, önsözlerine ve isimlerine bakmadan.

Ki,

gece vakti gelmedi o yalnızlık, belki de güneş daha doğmamıştı ve ben yalnızdım şairlerin mısralarında.

Sonra,
Artık gerek var mı özlemlerimden dem vurmaya?
Ve,
bütün bağlaçları koyup cebime, hiç anlaşılmaz cümlelerle muhatap olasım var yine.
de,
...........

cem ben, anlamsız cümlelerim var.