25 Ekim 2015

YAŞAMAK

İçinde makul bi nefret,
çok zamandır,
yalnızlık belirtileriyle...

Ve çok zamandır,
ciğeri delen bi keman sesi, 
ve bilinmez bi ülkenin folklorik müziğiyle
...

çok zamandır,
 içinde makul bi öfke
ve diğerleriyle...
-yaşamak-

cem ben


23 Temmuz 2015

YA DA

Biraz kilo aldı belki, 
Evini değiştirdi ya da, 
Ve yeni arkadaşlar edindi, 
Ya da öldü!.. 
Kim bilir?

cem ben

26 Haziran 2015

BİZİM MEHMET

Bizim yan komşunun kiraz ağaçlarına dadanmıştık, âlâ. 
Küçüktük zahir, fakat beylik laflarımız cebimizde; hayat pek acı!..
Evin sokağının ilk köşesinde oturan arkadaş, yazı adı Mehmet
Ve ağacın en yükseğinde hep onun çığlıkları: en büyük ben.

Çok zaman olmasa da ''Geçmiş zaman ramazanları'' söylemleri cebimizde
Bi belediyenin iftar cadırı,
bi mahallenin ortasında kocaman bir masa, geleneksel iftar şöleni ya da gösterişi
Bi komşuluk
bi yalnızlık bazı bazı

Velhasıl adını bile unuttuğumuz hayat hikayeleri yarı aklımızda
Yan komşunun kiraz ağacı en çok
Ve ''en büyük ben'' nidaları...

Ha bir de;
Bizim sokağın ilk köşesinde yaşanan umutlar ...

cem ben

2 Mart 2015

37.YILDA

Sezen söylemese de yeni bi Sezen şarkısı çalıyordu; kahrolası bilgisayar formatından hemen sonra, kısık sesle ve biriktirdiği onca şey bi anda yok olup gitmişken...

Hayalimizdi işte, aynı dilde yazılmış hüzünlü bi aşk hikâyesi tutturmuşken dilimize ve notalarını ezberlemişken bütün acıların uyumak ve gidip gelen elektriğin tesiriyle hafızasını sıfırlayan yeni model bi bilgisayar gibi tazecik uyanmak...

sadece hayâl

.....

Aynı şarkı kaçıncı kez çalıyordu kim bilir, karşı kanepede yığılmış kitaplar bana, ben bi bilgisayar ekranına bakarken yine fonda: Yanmışız aman, halimiz duman, yetmiyor zaman...

Velhasıl çok zamandır bi türlü birikmeyen bir kaç kelime, ertelediğim hayâl ve engel olamadığım rüyalar...  

37. yılda...

cem ben