Bir dağ başına yerleşip toprakla uğraşma fantezisi, yeni dünya düzeninin başımıza açtığı felaketlerden kurtuluş yolu oldu. Kurtuluşun sistemden ayrılmaktan geçtiğini savunan düşünür uyarısını, çarkın en büyük dişlisi olan sosyal medya üzerinden ''sistemden kaçın'' özet cümlesiyle yapıyor. Hadi buyrun... Ben yazıyı paylaşayım, siz beğenerek sistemden kaçın, bir sonraki aktiviteye kadar...
Ve bütün aktiviteleriniz öncesinde hes kodunuzu hazır bulundurun; malum, hayat eve sığar...
Zorda kalığımızda sığındığımız bütün öğretilerden de illallah geldi, o bile en öğretilmiş haliyle geldi. Huzurlu zamanlarda vur patlasın çal oynasın, zelzelede Allah' a sığınan fani acziyeti de ilk cümlenin fotoğrafı. Bi koşu gerçeği ayıp gelseydi mahallenin en saygılısı olan bizim çocuk!..
Olmaz mı?
Suyunu çıkartana kadar güneşi batırıyor, her Allah' ın günü, saygısız...
Hep bi komedya;
Bütün olağanüstü rüyaların, uyandığında yaşattığı hayal kırıklığı gibi geçerken zaman... ne bedbaht sahne...
Yaşadıkça ya da büyüdükçe eksilen ve hatta yok olan duyguların arkasından bakarken insan; oysa bu şiirde, şarkıda ya da trajedide ağlamasa da ağırlaşacaktı adam.
Hay aksi!..
Hukukun değil hukukçunun üstün olduğu şehrin çift şeritli asfalt yollarında giderken (m)adam, makul bir edayla hapsetti düşüncelerini; dişlerini göstermeden gülerek ki, bütün resmi başvurularda kullanılan fotoğraflarda dişler gözükmemeli, yasak... Delinen yasakları hangi mahkeme makûl karşılar, haşa...
Hep bi tragedya;
Hangi eylem karşısında hangi tepkinin verileceği bir kısım "kendini bilen" tarafından yazılı olmadan yasalaştırıldı tabi; kahkahayla gülen kadın mı daha günahkardı, yüksek sesle ağlayan erkek mi?
"Kendini bilen" bilir, olmadı bir üst mahkeme bilir, boşu boşuna...
Söyleyeceklerim bu kadar...
...