Şimdi bu yağmur yağınca, hem de mart ayında yazı anımsatan güneş sonrası yağınca, bi tur attıktan ve günün en iyi fotoğrafını da yakaladıktan hemen sonra, toprağın kokusunu çektikçe içime, o zamanları hatırladıkça, ilacın etkisinden kurtuldukça, hüzünlendikçe, huzur buldukça, adaleti sorguladıkça, sustukça, küstükçe..
Şimdi bu yağmur yağınca, ilk paragraftan hemen sonra, denizi seyrederek ve çayımı yudumlayarak düşündükçe eski zamanları.... Yok yok, kahrolası bir durum değil, biraz daha şiir gibi hatıralar;
"Sana şöyle bir tepeden baktım aziz İstanbul" gibi...
En iyisi;
Bakar mısınız?
Bi çay daha lütfen, açık olsun.
Ve radyoda Erkin Koray çalsın.
cem ben, yağmurun sesine bak...
