Karanlık kapı önleri, ışıkları söndürülmüş garip evler.. offf tanımlayamayacagım, betimleyemeyeceğim.. o köyden daha pecmurde aklım...
kahrolası, kahrolası... yıgınlar halinde belirsizlik düşüyor önüme. Adını koymak istiyorum da olmuyor, kızıyorum.. kahrolası.. aklımın dehlizlerinde kayboldugumdan değil, aklıma olan hakimiyetimi kaybediyorum anlık..
çok sıkıcı herşey, çok sıkıcı.
Bi soluk, bi nefes alacak yer bul bana, bi huzur lazım.. var anlık huzurlarım, yalancıyım ben. kahrolası.. anlık huzurlar yetmiyor, biraz daha, biraz daha..
yok yok.. ben hayatla bozmadım kafayı, hepsi palavra, yazmak olsun diye yazıyorum.. yalancının tekiyim ben.. aslım bu değil benim.. ben yalancıyım.. pisliğim bi nevi..
O zaman kelimelerine hakim olsana, yalancı oldugunu söylerken yalancısın asıl. aslın bu senin, huzursuz, meymenetsiz, bıkkın herif..
Senden sıkıldım.. Bana ne kadar acı veriyor farkında değil misin, beni yok sayan git gellerin. Ne kolay değil mi, ''gitmem gerekirse giderim.'' şimdi git, beni unut şimdi gitt... durma, bakma, eğ kafası s...ol git...
Ne oldu, kamyondan eğlenceli kelimeler çıkmadı mı?
Çıkmadı mı?
çıkmadı
mı?
Kahrolası....
Başlığı Yaşar Kurttan çaldın, farkındayım. Kamyonlar kavun taşır şarkısından.. evet, sen busun.. öteden beriden aldıklarınla kendini bütün sayıyorsun..
Çıkmadı mı eğlenceli kelamlar?
Yüzsüz..
