GİDERKEN KALMAK..

Gittikten sonra herşey değişecek sanmıştım ya da öyle umut etmiştim. Ordan, burdan, şurdan çektim elimi ayağımı. Sanal dünyaya var gücümle küfrettim başta, sonra ''evet gitmeliyim'' dedim. Biraz yalnız kaldım, hiçbir şey tat vermiyordu, anlamakta geçikmedim. Düşündüm, aslını sanalda ifade edebilen bir adamdım, neden kaçtım?

Üstüne tuz biber oldu şu yazı.. ayrılmadan önce göz ucuyla okumuştum, sonra tekrar okudum ve anladım ki benim aslım buydu. Önce biraz tepkiyle karşıladım kendimi, böyle hayalimsi bir düyada nereye kadar yaşayacağımı düşündüm ve sonra anladım ki hayal ya da hayalimsi olan benim sol yanımmış..

Geçmiş yazılarda da belirtmiştim değil mi; teknolojik gelişmelere hep sert durdum geçmişte ve şimdi karşısında durduğum herşeyde olduğu gibi burda da anladım ki teknolojinin esiri olmuşum..

Altta ki yazının yorum bölümünde elimden geldiğince yazmaya çalıştım teşekkürümü, ama birde burdan yineleyeyim; çok teşekkürler arkadaşlar.. Bir dönem yazmamamın en büyük faydası orda okudugum güzel yorumlar oldu...

ORDA MISIN?

Gözlerine bakmadan,

arkamı dönüp,

umarsızca gidecektim..

Ama

Kelimelerin peşimden koşup,

Bakışını anlatabileceklerini

hesap edemedim..

Şimdi döndüm,

orda mısın?

gereksiz adam