Sonra bir telefon çaldı hatırlıyor musun? O gün ben seni sevmiyordum işte, telde ki sesin sahibiydi aklımda ki.. toplumsal gerçeklere boyun eğmekten öteye geçemedim bi türlü.. o telefondu aslında sevindiğim. Sana sarılma sebebim, aldığım o haberdi.. Sonra sokağa çıkmıştık, ben sıkıca elini tutup, neşeli bir şarkı tutturmuştum.. Mutluydum, sana sarıldım hatta aşka dair cümleler kurdum.. Ve eve gittiğimizde keyifle birer kahve içmiştik, yanında sigara. Gelecekten, geçmişten, aşktan, aşkımızdan!!! konuştuk bolca. Sıkıca sarılıp yattık sonra, huzurluyduk ikimizde. Sen benle oldugun için, ben onun sesini duydugum için. Bir zaman uyumadık, öyle yattık az çok konuştuk.. ve uyudun sen, ben bedenini kullanıp, onu hayal ettim biraz daha, ona sarıldığımı düşündüm, işte o uyurken öptüğüm sen değildin, o sesti..
Bütün gidişlerinde üzüldüm, bıktım hayattan, çünkü giden sen değildin. Seni her yolcu edişimde onu gönderiyordum; onu, hayatımda hiç olmayanı. El sallıyordum ya otobüse, sen öyle camdan bana bakarken.. gitme diyordum bakışlarımla, kal.. oysa kalmasını istediğim sen değildin..
Ben hep mutluydum, ben hep sana aşığı oynuyordum, o sen değildin evet, ben oynuyordum.. Aslında seni hiç sevmedim biliyor musun? Ona olan sevgimdi sende vuku bulan. Evet kullandım seni, başka yolu yoktu zaten. İkiyüzlü de, sahtekar de, ne dersen de ama şunu bil; hep en büyük acıyı ben çektim, hep istenildiği gibi oldum…
Biliyor musun, hiç pişman değilim seni kullandığım için, ama yine de senden özür diliyorum…
gereksiz yazar/14.05.2009
