Bugün bütün yazılı ve görsel medya da bu gün kutlanacak. Birileri annesine mesajlar yazacak, ne bileyim çiçekler alacak, hediyeler verecek.
Ben hiç kutlamadım anneler gününü, anneme söylemedim böyle şeyler. Biz böyle yetişmedik, böyle günleri önemseyen ailelerden olmadık hiç. ama bir zaman sonra öğretilmeyen talepler gelmeye başladı; tepkisiz kaldım, kalıyorum. Başka olsaydı keşke bile demiyorum artık, bi standarta bağlanmış gidiyor bu gibi günler. Bazen acısını hissettiğim oluyor, bazı bozuk zamanlarımda başka hayatları özlüyorum, yok hayır özlemek değil tadını almadığın, bilmediğin bir şeyi özleyemezsin.. o zaman başka hayatlara özeniyorumdur en doğrusu, ama sonra geçiyor, burda, bu hayatta kalıyorum ( başka seçeneğim mi var)..
Ve kimseyi suçlamıyorum, annemin bana olan sevgisinden de şüphem yok. Tek eksiğimiz başka kültürlerle yetiştiğimizdir ve hatta ait olduğun kültürle yetiştirdiğin ben, geçmişle olan kavgamı artık ait olmadığım kültürde kalan çocukluğuma bağlıyor olabilirim.. Neyse, bu günü de kavga meydanına çevirmeyeyim içimde şimdi..
Ben hayırsız evlat değilim, hayırsızsam kendime olduğu kadar hayırsızım.. Yani kendimden bıktığım zamanlar çok, bu halde kime ne hayrım dokunsun..
Neyse bu yıl vesile olsun blog, hep içimden kutladığım bu günü şimdi buraya yazarak daha nesnelleştireyim; birlerinin okuduğunu varsayarak..
Anneler gününüz kutlu olsun anne ve tüm anneler..
gereksiz yazar/10.09.2009
