Şimdi biz, aynı zamanın içinde, kendi aczimizi görmeden, başkalarının acziyetleriyle geçiriyoruz hayatı. ah edip vah ediyoruz, çıkar yol arıyoruz, olmadığını bile bile.
Bekliyoruz,
ve öyle usul usul bekliyoruz...
Dünya zor; ucuz, basit, sıradan söylemler gibi. dünya zoor! ne güzel hikaye.
Sonra biz öyle bekliyoruz, dünya zor diye diye.
Kendime dair söylemlerim az önce bitti, bir çırpıda döktüm içimdekileri kendime. Bir zamanda, bir dünyada takılıp kaldım işte. Dedim ya dünya zor, çoookkk. Kelime içerisinde bir harfi birden çok kullanmak ne kadar hafifletiyor anlatılanları ya da anlatılmak istenenleri. Oysa okuyunca dramı ucuzlaştıran-hafifleten o harfler, benim için adete yangın yerinden kopup gelen acılı bir hikaye..
Öyle işte, bu gecenin kelimelerinin de anlamı yok, cümleler henüz oluşamamış; devrik...
Ama dünya zor ve biz öylece bekliyoruz ''dünya zor'' diye diye.
acıdan geçtim güzelleştim
(BUYRUNUZ)
