Şimdi eski zamanlardan kalma bir şarkı dinliyorum. İçerisinde bir dolu sır sakladığım, o zamanlar yazıp çizdiğim bütün ''beyaz sayfalarda'' içinden bir cümle bıraktığım o şarkı. Gül pembesini eşitlediğim başka isimler, gerçeği saklamaktan öte bir şey değildi. Sen bilmedin, hiç bilmedin her başka ismin ben de sana çıktığını, sen hiç bilmedin bütün gül pembesi sendin, sen hiç bilmedin gül pembesini örttüğüm içimdeki sırdın...
Ben kendimi kendimden dahi saklamaya sende başladım. Ben senin yeşile çalan gözlerinde yaşadım yalanlarımı... Sen kendimden onsekiz yıl çıkartığım zamanlardan kalma unutulmazımdın. ...
Duvarlarına adını okuduğum virane, ahırdan bozma gece kondu evleri tek sığınağımdı o zamanlar. Şimdi onlarda yok, şimdi durup düşünmedikçe sen de yoksun ama senden kalan, somut yalanlar yüklediğim şarkılar çalınca soyut gerçeklerimle yüzleşiyorum...
Ben sana dair hayallerimi Sezen Aksu' da, Barış Manço' da sakladım... Bir gün yalansız bir zamanda karşılaşırsak, hepsini hediye edeceğim sana...
cem
