29 Eylül 2011

GÜNAYDIN

Gün ağırmadan gerçeğe düştü yüzü. 
Bi şiirin, kendini tekrarlayan mısrasında daldığı uykudan,
aynı kelimesinde açtı gözünü kızıl göğe. 
Daha uyuyacaktı,
daha gerçeğe hazır değildi düşleri. 

Uyandııı...

Ey ay bakışlı hayat, ey şeytanını masumiyetine saklamış hayat!

Bakma öyle göz ucuyla düşlerime. Geceden başladım kurmaya, şimdi biriktirdim, bakma. Ben bir garip soyut bedenim, ben soyutluğunu düşlerinden almış bir garip bedenim.

Yeni çıkarttım zihnimi karanlıktan, şimdi ne kadar zor yeni cümleler kurmak, yeni hayatlar yazmak üstüne...


acıdan geçtim güzelleştim