24 Temmuz 2011

SÜRGÜN HER YERDE HEP YALNIZDIR


İnsan olmasa belki de yalnızlık olmazdı değil mi?

(SÜRGÜN=İNSAN+YALNIZLIK ve İNSAN = YALNIZLIK)

Böyle bi soruyla yüzleştim bugün. Pazara olan mesafemi, dünden-önceki günden kalan kinimi hatırlamadan başladım güne. Şimdi bi mecnun hali var üzerimde; kahreden değil hüzünlü, küfreden değil suskun bi durum. Büyük ya da küçük fark etmez, olağanın dışında ve beklemediğim zaman ve konularda karşılaştığım durumlar sonrası böyle olurum ben. Kendimi tanıyamadığımı düşünürüm ve ''yine'' tanıtamadığımı.  Ve yalnızlaşırım ya da kendimi yalnızlaştırırım...

''Afaki söylemlerle yaşamak istiyorum'' diyebilirim belki, ''İnsan olmasa ne ala lay lay'' diyebilirim belki ya da susabilirim belki.

Velhasıl, enikonu pazar bugün. Pazarın etkisinden daha sakin ama daha efkarlı bi zaman....

Fırtınada ak ayazda, sürgün her yerde hep yalnızdır.

Ne kadar manalı...


acıdan geçtim güzelleştim