Bahar kokusuyla başladım güne. Hikaye misali; cıvıl cıvıl öten kuşlar, çiçekleri açmış ağaçlar, yeniden yeşeren otlar ve ılık esen bir rüzgar. Sanki bir asır geçmiş bir önceki baharın üstünden, özlemişim..
Yani huzurlu bir hüzünle karşıladım günü bugün. Cemreye bağladığım umutlarım boşuna değilmiş, anladım. ne sana olan özlemimi düşündüm ne de keşmekeş saydığım hayatın getirilerini. Sadece huzurun, hüznün tadına bıraktım kendimi. Hep alışkanlıklarından kaçar ya insan huzur adına - öyle mi gerçekten?- Bu olağandışı karşılama iyi geldi çok zaman sonra. Biliyorum alıştıkça baharda sıradanlaşacak, yazda. O zamana kadar tadını çıkar diyorum kendime, tadını çıkar hüzünlü huzurun, ne olur!
gereksiz yazar/06.03.2009
