YETİNMEYİ BİLİR MİSİN?

     “Büyüdüm, geliştim, olgunlaştım derken; ergenlik dönemi ve sonrasında yinelenen olaylar karşısında verdiğimiz tepkinin aynı olduğuyla yüzleşince anlıyorum ki, bir adım dahi yol alamamışım hayatta.” Aklımda bir süredir dolanan bu aymaz cümleyle yüzleştiğimde yine ve yeni bir platonik aşk karşısında sendelemeye başladığım günlerin başıydı. Bu sefer en masum tarafını yakalayıp, huzur adına kendime pay çıkartarak devam edecektim bir başıma aşk yaşamaya, bu yaştan sonra aksi de komik kaçardı. Bu yaşın, bu olgunluğun bana yüklediği bir misyon da olmalıydı bu anlamda: hayatı anlayarak, severek, özümseyerek ve olduğu gibi kabul etmek ya da olabildiği kadar ve bundan zevk alarak yaşamak. Dediğim gibi, başlarda yetinmeyi bilerek ve her anın tadını çıkartarak başladığım bu macerada da teklemeler daha fazlasını isteyerek başladı, devamı sendelemeden düşüşe geçme oldu ki 20’lerin başında yaşadığım her şeyle de yüzleşmiş oldum bu anlamda. Bu noktada, laftan anlamayan aşkın acısını bertaraf etmenin yollarını aramanın yanında, bunca yılı bir adım dahi yol alamadan geçirmiş olmanın da hayâl kırıklığını yaşarken buluyor insan kendini.

    Bende benzer olayların bu şekilde tezahür etmesinin bir hikâyesi de var elbet fakat yazıyı uzatıp bu anlamda can sıkmayacağım. Amacım, okuyan birileri varsa kendine benzer sorular sorarak ya da kendini gözlemleyerek bir fikir sahibi olmalarıdır. Bu anlamda yalnız olmadığımı bilmek iyi gelecektir.

    Cem

Okuyun;

*Zülfü LİVANELİ – Orta Zekalılar Cenneti

*Daron ACEMOĞLU & James A. ROBİNSON – Dar Koridor

*Olgu ILGIN-Küs müyüz Tanrım?

İzleyin;

*You (dizi)

Dinleyin;

*Jonathan ROY-Breathe Me

*Billie EILISH–NDA

*Sezen AKSU–Yetinmeyi Bilir misin?