17 Mart 2014

DELİREYAZDIM-4

Bi sabah mahmuru, bi aymaz, bi zaman mağlubu... 

Bi ayağını sürüye sürüye, ağır aksak biraz ve yarı baygın karadeniz yolcusuyum, dalgalara yenik ve...

Aynı şarkı çalar durmadan, o hayatın fon müziği belki ve kendini tekrar eden, süslü bi Fransızca; love love love... İşte böyle bi çelişki!

Uyuyorum durmadan, bazen gözlerimi açıp seyrediyorum karadenizin acılarını. Ama uzaktan, ama uzaktan, ama çok uzaktan ağlıyorummm, soyut, çıplak, şuursuz...

Offf, beklemek denen eylemin vahametinden bahsettim dün gece kendime. Bi sabah, sil baştan yaşanacak yeni bi hayata uyanmak misal, nasıl mutlu, tanrım nasıl da mutlu...

Hep aynı matemi yaşıyorum aşikâr, sadece bahanelerimi çeşitlendiriyorum..

"Ben doğuştan yenilmişimmmmmm..." 

tadında cümleler geçiyor aklımdan, sesim titreyerek dillendiriyorum olan biteni. Ah bu yenildiğimiz hayatlar ve ezikliğini azaltmak için durmadan, koşar adım, amaçsız kaçıp kovalamalar...

Ve uykudan az evvel, biraz Nazım, biraz Orhan, biraz daha hüzün; merhaba..

cem ben