''Yeni bir çıkış yolu buldum. Bugüne kadar hiç inanmasam da bu çaresizlikte umut oldu bana. Şeytani iç dürtülerimi alt etmek için suya okudum üfledim, az kaldı'' diye başladı macera. Bütün hayatın ağırlığını, biriken bütün kirimi pasımı temizliyordu zaman. Umutla uyanacaktım, akşamdan sakladığım hayallerim yoldaş olacaktı sabaha. Belki kış güneşi doğacaktı bu sabah, belki hayata sımsıkı sarılacaktım. Seni hayal etmeyecektim, başka bir dünyada başka bi hayatta başrolu kapacaktım. Bu da olmadı,
rüyamda başladı iki günde biriktirdiklerim harcanmaya, rüyamda bastırdı karabasan misali özümdeki hayat. ''Sen busun'' dedi, sen çok zaman önce çizdiğin yolun yoldaşısın, sen hayalleri dahi lekelenmiş hayat katilisin, sen..........
Sonra doğmadı kış güneşi, sonra başrolüm kapıldı, sonra özümle yüzleştim,
sonra....
vazgeçtim yeni bir hayat aramaya.
gereksiz adam
