6 Aralık 2013

HABERİN VAR, ÖLDÜRÜYORSUN

Başlayalı çok zaman oldu. Tarih mevhumundan bağımsız bi hikâyeydi üstelik ve en efkârlı zamanlarını yaşıyordu çok belli. Aslında dönüp geriye okudukça ve tanıdıkça kelimeleri, biraz daha soğuyordu kendinden. Oysa;

Önce kendisini severek başlamalıydı her şeye..

Pardon, böyle olmayacaktı bu yazı...

Sabah uyandığında her taraf cümleydi. Geceden kurulmuş, inci gibi dizilmiş ve karşısında duruyordu. Hepsini okudu tek tek, hepsi birbirinden şahaneydi de, yazmayı unuttu lakin,

Karanlığında öldüğü hayatın, ihtimal bi hastalık haberiyle bi kez daha sarsılmasını algılayamamıştı o kadar cümle arasında.

Buyursun efendim, Allah başka keder vermesin efendim, sonra biz kontrol edeceğiz efendim,  bakarız, olmadı öperiz efendim ..

Bak hayat leş kargası gibi, Melis Danişmend' in "haberin yok ölüyorum" diye bağırdığı o şarkıda üstelik, her tarafında o leş kargalarının gagasının acısı da, en çok göz göre göre yitip giden hayatın acısı ve haberin var hayat, öldürüyorsun...

cem ben,