Bi Küçük İskender şiirinde kaybolduysam Cuma sabahı
ve ezandan hemen önce uyanıp, yarı aydınlık odada yalnızlıkla konuştuysam...
Pencereyi aralayıp, ciğerime çektiysem karadenizin hüznünü
ve bi katran gibi biriktiyse ciğerlerimde yalnızlık;
öksürüyorsam, karadeniz ve dolayısıyla hüzün tükürüyorsam...
İlk gençlikte kaldıysa gözlerimin ışıltısı bir de...
Ve hep biriktirdiğim mutluluktan harcadıysam, yeni mutluluklar yoksa...
Bi Küçük İskender şiirinde kaybolduysam bi Cuma sabahı;
"Bağırdıkça etlenmiş sesim
etlendikçe sesim, kanamış elmas liğme liğme
seni ne çok öldürmüşler anne
beni ne çok dövmüşler ( K. İskender, Ne çok)"
Pencereyi aralayıp, ciğerime çektiysem havadaki hüznü ve karadeniz tükürüyorsam biteviye...
Cuma sabahı,
ve gecede kaldıysa hayallerim;
uykulu, uykusuz ve belli belirsiz kapanıyorsa gözlerim
ya da beklenmedik bi anda bittiyse şiir
..........
..
.
cem ben,