10 Ekim 2013

YENİDEN ÇOCUKLUK

Çocukluğumda kaybolduğum, belki de daha da kendimi bulduğum, o hayali ücra, virane, karanlık, küf kokulu binada yaşadıklarım var ya...

Sen bilmezsin, saman balyalarının üstüne sırt üstü uzanıp kurduğum hayalleri. Gökyüzü siyah, gökyüzünde akrep.

Bir de nefesini omzumda hissetme hayalleri... Ah be insan.  Ne olurdu bi gün çıkıp gelseydin de, hayalimize baharı getirseydik. Dere boyu, ve yeşillik ve lay lay lom... el ele, ki sevmem sokakta böyle gezmeyi, zaten kurallar da kabul etmez heyhat.

Az önce girdiğim, köhne, duvarlarından boyası dökülmüş iş hanının kokusu var ya; hiç utanmadan, olduğum yerde, hayali saman balyalarına uzanıp, yeniden kaybolma sebebimdir. ve çocukluğum, siyah gökyüzü ve akrep...

cem ben ve simsiyah gökyüzü...  akrepler..