6 Mayıs 2013

ŞEKİLSİZ

Şehre ne bir film gelmişti ne de güzel bir orman olmuştu yazılarda. Kemal Burkay yazdığında ve Arto Tunçboyacıyan şarkılaştırıp, Sezen albümüne okuduğunda, okurken vs zamanlarda bilmezdiler ve bilemediler de;

Şimdi, fotoğraf makinem yokken, martıları deniz kıyısı kayalıklarda huzurla yakaladığımda, yandaki çay ocağında avaz avaz gülümse diye bağırdığında Sezen, aklıma geçmiş zamanlar düşmüşken...

Gençken, karmakarışık saçlarım alnıma düşmüşken, ilk aşkı tattmışken ve acının dibine vurmuşkan, sabahın körü, muamma bi şehrin kirli deresine karşı kadehimi kaldırırken ve deresini biraz daha kirletmişken...

Çocukken, demir kapı arkasındaki hayatları tanımamışken, martılar yokken, denizi görmemişken, o büyük erik ağacının altında ve yan komşuya karşı utanma duygumdan sıyrılamamışken ve bi baba tokadı yememişken olur olmaz...

Doğmamışken.........

İmkansız umudun şekillendirdiği bi hayat okudunuz...


cem ben, alabildiğine şekilsiz