26 Mart 2013

YALNIZ FOTOĞRAFLAR

Sıcak bi rüzgâr, bulutlar, karadeniz dağları, hafif yeşil, biraz kahverengi, sisli...

En son çektiğim kalabalık fotoğraf ve tarihi, Sezen Aksu ve Cem Adrian sonrası kevaşe bi canlı gibi düştü aklıma, ve hayat. En son içine düştüğü kalabalık, al al yanakları, titrek sesi ve elleri, kırışıklık önleyici bi dolu kozmetik ürününe bulanmış yüzü ve dudakları kremiyle parlamış bi adam! yanında, karnında, karşısında, içinde, dışında ve dahası...

Şehir gri, mart ayına has soğuk gecesinde yakılan kalorifer pisliğine bulanmış beyaz arabası, beyaz cd kapağının içinde ki hüzünlü şarkılar;

"seni bugün görmem lazım, şöyle biraz açılmam lazım..."

motoru ısınmasın boşver, sesini biraz daha aç müziğin, biraz daha ve gitar sesiyle sevişsin cesedin... Karadenizin yolları virajlı, dar, köstebek yuvası gibi, kalbi gibi, kalp gibi...

Kişiselleştirilmiş bi hayatın baş kahramanı var karşımda kahkahayla gülen, elini elimle kaldıran, ona baktıkça bana bakan ve hatta benle gülen, benle ağlayan, asimetriiik, ne kadar alkışlayası aynalar. Soyunup, asimetrik görseliyle sevişmeyi düşünecek kadar çok zaman öncede kalmış en son çektiği kalabalık fotoğraf. ve şuursuzca saldırıyor gölgelere, gölge olduklarını bilmeden...

Sağ elimle ya da sol elimle, yukarı doğru bakarak ve kolumu uzatarak, 333 demeden, bi kaşını kaldırmadan, aşkı düşünerek, giyinik, suçlu, suçsuz, kendine flaşı kapalı bi fotoğraf çekmenin arifesinde...

cem ben, en son çektiği kalabalık fotoğraftan bihaber...