12 Kasım 2012

O TEBESSÜME ALDANMAMALI

Dalgaları dövüyor kıyıdaki kayaları ve yüzüme vuruyor gerçeği rüzgar;  
bitti.
Sesimi ve hatta nefesimi içimde bırakıyor zaman, üşüyorum, titriyorum
ve yalnız
ve sensiz
ve zamansız

Dalgalar dövüyor düşüncelerimi
akıl yolumun kaldırımlarını parçalıyor göstericiler
ve sokak lambalarını taşlıyorlar
ve kırıyorlar
ve karanlıkta bırakıyorlar hayallerimi.

Huzursuzum, mutsuzum. Bi poz vermelik tebessümlerde kilitlenip kalıyor mutluluğum. Ben söylemekten, birileri dinlemekten sıkıldı belli, de hayat yakamı bırakmıyor. Neresinden başlasam aynı çıkmazda buluyorum kendimi. Nasıl da fena "çaresizlik" hissi. Belki de bilirsin...

Bu sabah Karadeniz kızgın, dalgalı ve saldırgan. 
Bir de yağmur bulutları örtmüş hayallerini, hayallerimi... 
Sezen çalmıyor gelme üstüme, BU blogtaki ŞU şarkı çalıyor, sanırım dördüncü tekrar. Ve gün anıyla şanıyla tam bir pazartesi; bedbaht, yalnız...

Yazacak ve söyleyecek onca şey varken susmak, anlaşılmaz cümleler kurmaya çalışmak da bi pazartesi kadar iç acıtıyor biliyor musun? 
ki çok belli, umurunda değil....

cem ben, o tebessüme aldanmamalı.