Hani yoruldum daha çok bilirsin, insan yorulunca gözü görmez ya herhangi bir şeyi. Öyle oldu belki, öyle başladı yeni hayat belki. Sonra mutlu oldum, kabına sığdırdığım bi hayatı kendime kattım şimdilik. Bu önemliydi, bu çok önemli; kabına sığan bi hayat...
Neyse işte, öyle başladı kusuru kelimelerin ve yavaş yavaş tam kendisine döndürdü anlamlarını. Bütün anlamlar aslına çıkıyor ya, tadilattan işte, geçti en olmadı geçecek, az daha...
Geçmişte özel saydığım her şey özeldir hala, değişmez. -dan sonra ''kahrol'' diyecek kadar küçültmedim hayata bakışımı korkma heyhat.
Ve tatiller de bitiyormuş, bak bitti ve kavuştuk karadenizimle. Mutsuz ayrıldığımızdan belki başlarda bi hüzünlendik, hatta belki hala hüzünle bakıyoruz birbirmize ama birazdan coşarız yine.
Şimdilik durum budur..
Sonra bi saniye, aşk mı sıkışmış senin alt dudağına?
cem ben, bi önceki yazıda bıraktığınız gibi hala.
