Aynı hikayeleri biz baştan yazarız. Sileriz acıyı, sonra yeniden yazarız ve yaşar gideriz bir ömür. Böyleyiz ve böyledir ya insan; düşünen, duygusu olan insan...
En zor zamanlarda Karadeniz' in yüzünü okşayan rüzgarına bırakıyorsun kendini, uzun uzun sevişiyorsun seriniyle, sonra biraz kendine geliyorsun. En hakiki sakinleştirici. Sonra Karadeniz özel isimdir, büyük harfle başlayıp, ekleri ünlemle ayrılır diye düşünmekteyim.
Günlerden çarşamba
ve cem ben, kendimi anlattığım profil yazımı paylaşmak geldi yine yeniden;
"Gözüne bakıp anlayamam seni. Sonra hayat da bir şekilde akıp gidiyor. Biraz daha anlaşılır kelimelerle, biraz daha anlaşılır cümleler kurmak lazım. Daha iyi anlaşılmak ve daha anlamlı konuşabilmek adına belki...
Sonra bir de O. Veli var; Bakakalırım giden geminin ardından..Atamam kendimi denize hayat güzel...Serde erkeklik var ağlıyamam..O.Veli
14.şubat tarihinde doğdu ve hala yaşıyor...
belki yeni şeyler de olur, bi gün...
ve bir de hep uykum var gündüzleri.
(O "kendimi anlattığım" söylemi amma iddialı olmuş yahu)
