VE KAR GELİYOR

Aynı kelimelerle başladı bütün iç geçirmeler. Mekanları değiştirerek aradığım çıkış yolları karanlıkta kayboldu. Şu camdan bakıp yakayım bir sigara ya da karşı kaldırıma geçip kenarında tüneyeyim, bahçe içinde ki karanlık kulübede buluruz belki aydınlığı, olmaz mı?

Şşşşşş, sakın ''her yer aynı kapıya çıkacak'' deme, en azından deneyeyim.

Sonra çocukluğuma ineriz ve yapacaksak bunu eğer karşımdaki ikili koltuğa uzanayım, bugün ordan bakmadım hayata hiç, belki de aydınlıktır. Ve mümkünse indiğin çocukluğum sende ve irademin dışında kalsın...

Okuması yaşamasından daha kolay biliyorsun, onun için öffleme...

Ve kar geliyor sonbaharıma...

gereksiz adam